پس از آنکه در تاریخ 20 ژوئن 1941 استالین دستورداد مقبره تیمور لنگ واقع در کشور ازبکستان نبش قبر شود روح تیمور لنگ (خدای جنگ) بیدار شد و در روز 22 ژوئن 1941 آلمان نازی 129 سال پس از ناپلئون، به همراه دیگر متحدین اروپائی خویش به اتحاد شوروی حمله کرد. متحدین آلمان در این زمان عبارت بودند از ایتالیا، رومانی، فنلاند و بلغارستان. نام رمزاین حمله عملیات بارباروسا بود. هدف ابتدائی این عملیات تهاجمی رسیدن به خطی بود که به A-A شهرت یافت. خط A-A خطی فرضی بود که از آستاراخان در شمال دریای خزر و جنوب روسیه امتداد یافته و به بندر آرخانگلسک در جنوب دریای سفید و شمال روسیه منتهی میشد. تمام مناطق موجود در غرب این خط (از لهستان و کشورهای حوزه بالتیک به سوی شرق) جزو اهداف اولیه برای تهاجم به اتحاد شوروی بود.

 منظور هیتلر از این تهاجم حذف اتحاد شوروی به عنوان یک قدرت نظامی تاثیرگذار و نیز نابودی کمونیسم و فراهم کردن فضای حیاتی برای ملت آلمان و استفاده از منابع معدنی آن کشور بود. در این نبرد اگر چه ارتش سرخ شوروی قبل از آغاز جنگ خود را آماده کرده بود تا در صورت بروز جنگ ضدحمله متقابل را به اجرا بگذارد اما فشار مضاعف و شدید ارتش آلمان براساس نقشه بلیتزکریگ اتحاد شوروی را مجبور به کنار گذاردن نقشه ضدحمله متقابل و اتخاذ سیاست دفاع استراتژیک نمود. در طول تابستان قوای متحدین موفق به کسب پیروزیهای درخشانی در خاک کشور اتحاد شوروی شدند.

 نیروهای مهاجم موفق شدند در این دوره خسارات زیادی چه در بُعد انسانی و نظامی و چه در بُعد منابع صنعتی و اقتصادی به اتحاد شوروی وارد آورند اما در اواسط ماه آگوست سر فرماندهی ارتش متحدین تصمیم گرفت گروه ارتش مرکز را به حالت ایستا درآورده و گروه دوم پانزر را از این جبهه به دو جبهه دیگر اعزام کند. جبهه اول جبهه لنینگراد در شمال اتحاد شوروی جائی که گروه ارتش شمال و همچنین جبهه اکرائین درجنوب اتحاد شوروی جائی که گروه ارتش جنوب عملیات میکردند مقصد این گروه تانک بود.